EP. 19 หนึ่งจุดความสงสัย

จงแดเงียบทันที เพราะประโยคสุดท้ายที่สื่อตรงๆนั่นทำให้เจ้าตัวเขินจนได้แต่นอนนิ่งๆให้เลย์ทำตามใจชอบ เสื้อยืดตัวบางที่ใช้นอนถูกดึงขึ้นให้พ้นออกจากตัวได้อย่างง่ายดาย ร่างกายเปลือยเปล่าถูกลูบไล้ไปทั่ว ทั้งบีบและเค้นจนเจ็บแต่ก็รู้สึกดีไปกับมัน สองมือยังคงโดนจับกดไว้เหนือหัว

เลย์เชยคางขึ้น ให้ใบหน้ารับกับริมฝีปากที่ประกบลงมาทันที ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในปาก กวาดต้อนทุกความหวานจากภายใน ทั้งดูดทั้งเม้มจนจงแดรู้สึกถึงความชาที่ริมฝีปาก เลย์ผละออกเพื่อให้ได้หายใจและประกบใหม่อีกครั้ง เป็นจูบที่ร้อนแรงจนแทบแผดเผาอีกฝ่ายอย่างจงแดได้เลย

ทั้งจูบทั้งการเล้าโลมทำให้จงแดเผลอเบียดเบื้องล่างเข้าหาเลย์อย่างไม่ได้ตั้งใจ และนั่นยิ่งกว่าน้ำมันที่เติมเชื้อไฟให้ลุกโชนยิ่งกว่าเดิม แรงจูบที่ปากยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนเจ็บแต่เราก็เลือกที่จะจูบกันต่อและไม่ปล่อยให้ปากห่างจากกัน

“ฮึ่ม” แม้จิตใจจะเลื่อนลอยเหมือนอยู่ในทุ่งที่มีแต่ผีเสื้อ  แต่น้ำเสียงพอใจของเลย์ก็ดังเข้ามาในโสตประสาทจงแดเป็นระยะ นั่นยิ่งทำให้ร่างบางบิดเร่าเบียดตัวเข้าหาจนเลย์แทบคลั่ง ยังนึกตกใจตัวเองเหมือนกันไม่คิดว่าความต้องการจะสูงมากขนาดนี้ ไม่ได้ทำแค่ไม่กี่วัน เขาคลั่งขนาดนี้เลยเหรอ

“อื้ออ” จงแดกัดริมฝีปากจนเจ็บเมื่อด้านหลังถูกรุกราน  ทั้งๆที่ก็พึ่งมีอะไรกันไป แต่ทำไมทุกครั้งที่ทำมันถึงเจ็บ  เจ็บจนน้ำตาไหลก็ไม่รู้  ด้านหลังถูกเบิกทางเพื่อรับกับส่วนหนึ่งในร่างกายของอีกคน ไม่นานมันก็พร้อมที่จะรับส่วนนั้นเข้าไป สองมือถูกปล่อยให้เป็นอิสระ  จงแดวาดมือกอดรอบคอโน้มให้เลย์ลงมาใกล้ๆก่อนจะเป็นฝ่ายจูบก่อน ซึ่งเลย์ก็จูบตอบแทบจะทันที

ท่อนเนื้อถูกดันเข้ามาจนสุดก่อนจะแช่เอาไว้ให้ร่างกายบางปรับสภาพรับสิ่งแปลกใหม่ ที่จริงเลย์จะทำรุนแรงตามอารมณ์ดิบจองตัวเองก็ได้  แต่ถ้าตรงนั้นของจงแดถูกกระทำรุนแรงเขาคงได้ไม่ถึงใจแน่ๆเลยยอมอดทนกัดฟันรอจนกว่าร่างกายของจงแดรับเขาได้

เมื่อทุกอย่างพร้อมสะโพกสอบก็ถอนออกเกือบสุดก่อนจะดันเข้ามาจนร่างบางร้องลั่น  เล็บที่เริ่มยาวจิกลงไปกับแผ่นหลังจนแสบ แต่มันก็กระตุ้นอารมณ์เถื่อนได้เป็นอย่างดี เลย์ทำแบบนั้นอีกสองสามครั้งก่อนจะควบสะโพกเข้าเร็วขึ้น จนกลายเป็นว่าตอนนี้อีกนิดเดียวหัวจงแดเกือบจะกระแทกกับหัวเตียง  ยิ่งกระแทกเข้าไปหนักๆตรงนั้นก็ยิ่งรัดจนแทบอยากจะเอาให้เละคาเตียง

จงแดผละมือข้างหนึ่งลงมาดันหน้าท้องเลย์เอาไว้ ตอนนี้ยิ่งกว่าร่างกายจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆเสียอีก

“บะ..เบา อ๊ะ เก่อ เบาๆหน่อย ฮือ” น้ำใสไหลจากหางตาลงมาตามร่องแก้ม บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่

“หึ...แน่ใจเหรอว่าให้เบา ตรงนั้นของนายมันเรียกร้องบอกว่าให้ฉันทำแรงๆ”  เลย์ยิ้มมุมปาก จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันให้กว้างขึ้น ก่อนจะรัวสะโพกเข้าใส่อีกครั้ง

ร่างบางที่นอนอยู่เบื้องล่างบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น ซบใบลงกับหมอนซ่อนใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยอารมณ์ที่สูงขึ่นตามแรงชักนำของผู้คุมเกมส์อย่างเลย์

เลย์มองตราประทับที่อยู่บนตัวจงแดด้วยความหลงใหลไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง มันก็มีเสน่ห์ดึงดูดให้เขาต้องก้มลงไปจูบทุกครั้งที่เห็นมัน ยิ่งอยู่บนร่างกายนี้แล้วด้วยยิ่งมีเสน่ห์

“มะ...ไม่ไหว..และ..แล้ว...” ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเลอะไปทั่วทั้งหน้าท้อง พอจงแดปลดปล่อยด้านหลังก็ยิ่งรัดแน่นจนเลย์ต้องกัดฟันอดทนข่มใจไม่รีบร้อน ค่อยๆผ่อนแรงลงแล้วดึงตัวตนออกมา จับร่างที่นอนหายใจหอบหนักคว่ำหน้าลง ลูบมาตามลำตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อมาถึงเอวบางรั้งให้ยกสูงขึ้นแล้วก็ดันเข้าไปใหม่ในครั้งเดียว

จงแดแทบทรุดนอนไปกับเตียง ยังดีที่เลย์จับสะโพกเอาไว้แน่นและเริ่มดันตัวเองเข้าไปหนักๆจนร่างบางโยกคลอนไปกับแรงดัน ร่างกายถูกเล้าโลมอีกครั้งไม่นานจงแดก็คล้อยตามได้ไม่ยาก ร่างสองร่างประสานเป็นหนึ่งเดียว เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ชักนำให้ความสุขเอ่อล้นที่ปลายยอด  และไม่เกินอึดใจปลายทางแห่งความสุขของจงแดก็ถึงฝั่งฝันก่อน  เลย์เร่งความเร็วขึ้นอีกไม่นานร่างก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยตามจงแดออกมา

ไม่พอ....แค่นี้ยังไม่พอ  ร่างบางที่หอบหายใจถูกพลิกตัวให้นอนหงายอีกครั้ง ถึงแม้จะปฏิเสธอย่างไรก็ดูว่าจะไม่มีความหมายกับคนที่ยังไม่เต็มอิ่มอย่างเลย์  พายุที่ซัดกระหน่ำอยู่ตอนนี้ยังไม่มีแววว่าจะสงบลงง่ายๆ ก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีใครเป็นหวัดไปซะก่อนในวันที่ฝนตกหนักแบบนี้

..............................

อย่าลืมกลับไปเม้นท์ให้เค้าด้วยเด้อออ^^

EP. 14 อ่านใจ [Lay Part]

เลย์กระชากร่างผอมบางที่ทำหน้าถือดีเมื่อสักครู่เข้ามาในห้องนอน ก่อนจะเหวี่ยงไปที่เตียงแล้วตัวเองก็ตามขึ้นไปดึงข้อเท้าของคนที่กำลังจะคลานหนีสุดแรง คิมจงแดคว่ำหน้าลงไปกับที่นอนทันที ไม่รอช้าเลย์ก็ตามขึ้นไปทาบทับบนตัวได้สำเร็จ เมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบจงแดก็เริ่มดิ้นและพยายามจะหนีห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด ซึ่งมันก็น่าขำสิ้นดีแรงแค่นั้น ดิ้นไปก็มีแต่จะเหนื่อยเปล่า เลย์ยกตัวขึ้นนั่งทับที่สะโพกใช้มือข้างซ้ายกดท้ายทอยจงแดเอาไว้ให้แนบไปกับหมอนนุ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ดึงเสื้อยืดที่เจ้าตัวใส่ขึ้นสูง จนมองเห็นแผ่นหลังขาวนวล

จากนั้นก็ก้มลงกดจูบไปที่ซอกคอเม้มสร้างร่องรอยเอาไว้ ถึงแม้ว่าจงแดจะยังไม่ได้อาบน้ำแต่เนื้อตัวกลับยังคงมีกลิ่นหอมเจือจางอยู่ ใบหน้าผละออกจากซอกคอไปที่ใบหู เม้มติ่งหูเบาๆเหมือนเป็นการหยอกล้อ ก่อนจะกระซิบบอกข้อสรุปในสิ่งที่เราพึ่งมีปากเสียงกัน

“ฉันให้ไปก็ได้ถ้าพรุ่งนี้นายลุกจากเตียงไหวอ่ะนะ” แล้วก็พลิกร่างที่นอนฟุบหน้าอยู่กับหมอนขึ้นมานอนหงาย ดึงเสื้อที่เลิกขึ้นไว้ให้พ้นออกไปจากศีรษะ

จงแดมองสบตาเลย์ที่นั่งอยู่ด้านบนด้วยแววตาสั่นไหว เลย์เคยใจอ่อนกับมันแต่นั่นเป็นเมื่อก่อน ถ้าสำหรับตอนนี้มันก็เป็นเพียงกลอุบายที่จงแดเอาไว้ใช้ให้ตัวเองรอดพ้นก็เท่านั้น

ไม่ว่ายังไงเลย์ก็ต้องจัดการให้คนที่อยู่ด้านใต้เชื่อฟังคำสั่งและไม่ถือดีกับตัวเขาอีก สายตาที่มองมายังเลย์เมื่อสักครู่มันทั้งถือดีและต้องการเอาชนะ ซึ่งเลย์ไม่ชอบมันเอาเสียเลย ดังนั้นเลย์จึงต้องสั่งสอน ให้คิมจงแดรู้ว่าไม่ควรทำตัวแบบนั้นกับเขาอีก เพราะผลที่จะได้รับก็คงมีเพียงแค่ตัวจงแดเท่านั้นที่จะเจ็บตัว

“เจ็บ” ร่างบางร้องท้วงออกมาเมื่อเลย์ขบกัดไปที่แผ่นออก แม้จะไม่ได้รุนแรงมากแต่ก็เห็นเป็นรอยฟันจางๆ สองมือหนาก็ปัดป่ายไปทั่วลำตัว ก่อนจะเลื่อนลงไปด้านล่างจนถึงขอบกางเกงที่จงแดใส่อยู่  ริมฝีปากอิ่มกำลังหยอกล้ออยู่กับยอดอกสีฉ่ำด้านบน จากนั้นมือหนาก็ปลดกระดุมกางเกงรูดซิบลงและดึงรั้งพร้อมทั้งชั้นในให้เลื่อนลงพ้นจากสะโพกแต่ยังไม่หลุดไปจากเรียวขา

เมื่อกางเกงหลุดลงไปอยู่ที่สะโพกแล้ว ส่วนกลางของร่างกายก็เผยให้เห็นว่าคนด้านล่างยังไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยแต่อย่างใด เลย์จึงจัดการใช้มือรวบเอาส่วนนั้นไว้จนหมด แล้วค่อยๆรูดรั้งตามความยาวช้าๆเนิบนาบ และคอยสังเกตสีหน้าของจงแดไปด้วย ว่าจะรู้สึกอย่างไรที่ถูกเขาปั่นอารมณ์ทั้งด้านบนและด้านล่างแบบนี้

จากเริ่มแรกที่เอาแต่ส่ายหน้าหนี สองมือก็คอยผลักดันและข่วนไปตามร่างกายกำยำของเลย์ ตอนนี้กลับเป็นเพียงแค่ใบหน้าบิดเหยเกเพราะความเสียวซ่าน สองมือน้อยที่ผลักดันก็ผละออกไปที่ผ้าปูที่นอนขยำจนจับยู่ยี่ไปหมด

“ไม่เอา....อ๊ะ...ฮืออออ อย่า” ถึงปากจะคอยบอกห้าม และใบหน้าก็สะบัดไปมา แต่มันก็ไม่สู้ร่างกายที่มักจะฟ้องออกมาเสมอว่ามันรู้สึกอย่างไร ซึ่งตอนนี้ร่างกายจงแดก็กำลังบอกเลย์ว่าชอบที่กำลังถูกสัมผัสอยู่ตอนนี้

“ปากห้ามฉันปาวๆแต่สะโพกนายมันเบียดเข้าหาฉันอยู่นะตอนนี้” เลย์ยกยิ้มอย่างผู้มีชัย หลังจากพูดเย้าคนที่นอนระทวยอยู่ใต้ร่างตัวเอง จงแดเม้มปากแน่นเหมือนพยายามกดย้ำไม่ให้เปล่งเสียงน่าอายออกมาให้เขาได้ยิน แต่มีหรือที่คนอย่างเลย์จะยอมเมื่อเห็นว่าจงแดกลั้นเสียงเอาไว้ เขาก็เพิ่มแรงชักนำที่กลางกายให้เร็วขึ้น แล้วมองดูคนถือดีที่อวดเก่งคนนั้นแพ้เขาอย่างราบคาบ สะโพกมนยกสูงขึ้นลอยจากที่นอนและพยายามจะถดหนี เลย์จึงใช้มืออีกข้างกดสะโพกเอาไว้และเพิ่มความเร็วของข้อมือขึ้นไปอีก สุดท้ายจงแดก็แพ้อย่างที่เขาตั้งใจจะให้เป็น

ร่างบางบิดเร่าบนที่นอนอย่างทรมานเพราะอารมน์หวาม แม้ใบหน้าจะพยายามเก็บซ่อนเอาไว้ไม่ให้เลย์เห็น แต่มันก็ปิดไม่มิด  ดวงตาปิดแน่น คิ้วบางขมวดเข้าหากันทั้งสองข้าง ริมฝีปากล่างถูกกัดเอาไว้จนคนมองอย่างเลย์ไม่สบอารมณ์  กลัวว่ามันจะช้ำเสียก่อนที่ตัวเองจะได้ลิ้มลอง

ใบหน้าขาวใสขึ้นริ้วสีแดงและชื้นไปด้วยเหงื่อ มือสองข้างก็จับซ้อนทับมือของเลย์อีกที ใจคงอยากจะห้ามแต่แรงกลับมีเพียงแค่ตะปบลงทับเท่านั้น

“อะ...อา..อื้ออออ” ไม่นานร่างกายจงแดก็ปลดปล่อยออกมาเลอะไปทั้งฝ่ามือของเลย์ ร่างกายบางหอบหายใจเอาอากาศเข้าร่างกาย ส่วนเลย์ก็ผละออกมาเล็กน้อยปลดตะขอรูดซิปกางเกงผ้าของตัวเองลง ก่อนจะสะบัดให้พ้นขา  จงแดที่พอหายเหนื่อย ก็พยุงตัวลุกขึ้นถอยหนีไปจนแผ่นหลังชนเข้ากับหัวเตียง มองมาที่เลย์ด้วยร่างกายที่สั่นเทา พอเห็นว่าเลย์เข้ามาใกล้ก็พลิกตัวเตรียมจะหนีลงจากเตียง

ซึ่งเลย์ก็ไม่มีทางยอมให้เป็นอย่างนั้น ยื่นมือไปคว้าที่เรียวแขนกระชากให้กลับมานอนหงายที่เตียงอีกครั้ง จงแดใช้มือทั้งสองข้างยันที่แผ่นออกเลย์เอาไว้และออกแรงดัน สองขาก็คอยยันเอาไว้ตลอด

เลย์หงุดหงิดเล็กน้อยที่จงแดมีอาการดื้อดึงตลอดเวลา ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วก็น่าจะรู้ดีว่าถ้าไม่ยอมดีๆก็คงมีแต่ตัวเองที่เจ็บตัว อีกอย่างเลย์ก็ไม่มีทางใจอ่อนปล่อยไปเพราะเห็นเพียงแค่น้ำตาหรอกนะ มันดูพระเอกเกินไป

“อย่า ไม่” มีแค่สองคำนี้เท่านั้นที่จงแดคอยพูดตลอด แม้ไม่เคยได้รับความเมตตาจากเลย์แต่เจ้าตัวก็ยังจะพูดซ้ำๆ  เลย์จัดการรวบข้อมือทั้งสองข้างที่ดันแผ่นอกของเขาออก แล้วกดไว้เหนือหัว ออกแรงนิดหน่อยซึ่งจงแดคงจะเจ็บเพราะเห็นว่าสะดุ้งแต่ก็ไม่ยอมเลิกดิ้น  จนเลย์ทนไม่ไหวปล่อยมือทั้งสองข้างแล้วมุ่งมาที่เรียวขา  จับแยกออกจากกันทันทีโดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัว แล้วเบียดตัวเองเข้าไปอยู่ระหว่างกลาง จงแดเบิกตาโพลงและเริ่มดิ้นอีกครั้งสองขายันแทบจะสุดแรง

แม้เลย์จะแข็งแรงกว่าแต่ถ้าดิ้นอย่างนี้มากๆก็เล่นเอาเสียพลังงานไปเหมือนกัน จนต้องบีบที่เข้าเนื้อขาด้านในสุดแรงและกระชากเสียงใส่อย่างโมโห ทีแรกกะจะแค่สั่งสอนแต่ถ้ายังดื้อดึง อยู่แบบนี้เห็นทีก็ต้องรุนแรงกันบ้าง จะหาว่าเขาใจร้ายไม่ได้

“เลิกดิ้นซักที! หรือจะให้ฉันใส่เข้าไปทั้งอย่างนี้ อย่าคิดว่าดิ้นแล้วจะหลุดหนีไปได้นะ ขอบอกเอาไว้เลยยิ่งดิ้นก็มีแต่จะยิ่งเจ็บเพราะฉันจะไม่มีทางปล่อยนายไป” สายตาเย็นเฉียบถูกมองส่งไปยังร่างของคนที่หยุดดิ้นหลังจากที่เลย์ตะคอกออกมา หน่วยตารื้นไปด้วยน้ำใสที่ปริ่มจะไหลออกมาทุกเมื่อ มองหน้าเลย์ด้วยแววตาตัดพ้อ

“ฉันไม่ได้ใจดีถนอมนายเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ ดิ้นมากๆถ้าเจ็บก็อย่ามาโทษกัน” เลย์พูดต่อด้วยใบหน้าเรียบเฉย จะว่าใจร้ายก็ได้  แต่เลย์หมายความตามที่พูดจริงๆ

เลย์ใช้สายตาบังคับให้จงแดยอมทำตามที่บอกซะ เมื่อเห็นว่านิ่งแล้วจึงค่อยๆกดริมฝีปากลงไปบนร่างกาย ผอมบาง ตั้งแต่กระดูกไหปลาร้า หัวไหล่ไล่ลงมาที่แผ่นอก พร้อมทั้งลากลิ้นร้อนวนที่ยอดอก กดจูบต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึง สัญลักษณ์ที่ประทับตราเอาไว้  ตราประทับที่ ตอนนี้รอยแดงหายไปหมดแล้ว คงเหลือเพียงแค่รูปของวงกลมที่ภายในเป็นอักษรตัวL พร้อมดอกฟอร์เก็ตมีน็อตรายล้อม ก็ทำให้ริมฝีปากอิ่มครี่ยิ้มออกมา ก่อนจะลากลิ้นร้อนเลียไปทั่วและกดจูบจนเกินเสียงดังจ๊วบ

สองมือก็แยกเรียวขาทั้งสองข้างออกให้กว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิม ใช้มือข้างที่เลอะน้ำรักของร่างบางไล้วนบริเวณทางเข้า  ส่วนนั้นของจงแดก็ทำให้เลย์รู้ว่าเจ้าตัวต้องการมากแค่ไหนเพราะมันขมิบรัวจนเขาอยากจะสอดใส่เข้าไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ด้วยซ้ำ  

มืออีกข้างก็คอยบีบคลึงต้นขาด้านใน ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะกดสอดเข้าไปจนสุดและก็ค่อยๆเพิ่มทีละนิ้วเบิกทางเพื่อให้พร้อมก่อนที่จะสอดใส่ความใหญ่โตเข้าไป

“ฮือออออ....อ๊ะ” เสียงแหลมๆเริ่มหลุดครางออกมาให้ได้ยินอีกครั้ง  นั่นกลับยิ่งทำให้เลย์เร่งกระแทกนิ้วมือเข้าไปแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิม สองขาเรียวหุบเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อนิ้วมือยาวแตะโดนจุดกระสัน จนเลย์ต้องคอยจับให้แยกออกจากกันเป็นระยะ

สักพักก็เลย์ถอนนิ้วเรียวออกไปลุกขึ้นนั่งชันเข่า  จับสะโพกจงแดให้เข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะจับแท่งเนื้อของตัวเองกดเข้าไปในตัวร่างบางช้าๆ ตอนแรกจงแดกระตุกนิดหน่อยสองมือยกขึ้นมาดันที่หน้าท้องเลย์เอาไว้จนสุดท้ายแท่งเนื้อก็เข้าไปจนหมด เลย์แช่คาไว้อย่างนั้นสักพัก เมื่อแรงตอดรัดลดลงให้พอขยับได้จึงเริ่มดึงสะโพกออกมาและตบเข้าไปใหม่ช้าๆเนิบนาบ แต่หนักหน่วง แม้ว่าจงแดจะกัดริมฝีปากตัวเองจนมันแดงช้ำแล้วก็ไม่อาจเก็บเสียงเอาไว้ได้  เลย์จึงใช้นิ่วโป้งเกลี่ยไปที่ริมฝีปากที่ถูกกัดเอาไว้เป็นการบอกกลายๆว่าอย่าทำ ดวงตาใสที่คลอไปด้วยน้ำตามองสบตา  ก่อนจะเลิกกัดริมฝีปากตามคำสั่ง

ข้างในตัวจงแดอุ่นจนร้อน ผนังด้านในตอดรัดแน่นทำเอาเลย์แทบขาดใจอยากตบสะโพกเข้าไปรัวๆ สุดท้ายเลย์ทนไม่ไหวสวนสะโพกเข้าใส่ตามอารมณ์ดิบที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปาก ใบหน้าและซอกคอ ส่วนเบื้องล่างก็ยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง

เสียงครางของจงแดดังให้ได้ยินคลอไปกับเสียงทุ้มต่ำของเลย์ราวกับเป็นท่วงทำนองของความสุข ไม่นานจงแดก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง นั่นยิ่งทำให้ช่องทางด้านหลังตอดรัดมากกว่าเดิม เลย์ครางฮึ่มในลำคอก่อนจะกระแทกสวนแรงรัดเข้าไปแรงๆไม่กี่ครั้งก่อนจะปลดปล่อยตามออกมา

เมื่อปลดปล่อยแล้วเลย์ก็ฟุบหน้าลงที่ซอกคอของจงแดหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด มองเสี้ยวหน้าของคนที่ตอนนี้ก็หอบหายใจไม่ต่างกันและอาจจะหอบมากกว่าเขาด้วยซ้ำ ใบหน้าขาวระเรื่อไปด้วยรอยเลือดฝาดและชื่นไปด้วยเหงื่อ กิจกรรมร้อนเมื่อครู่ถึงแม้จะจบลงไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีต่อ เพราะตอนนี้เเลย์ช้อนแขนทั้งสองข้างไปใต้ร่างของจงแดก่อนจะโอบอุ้มอีกคนขึ้นนั่ง และเปลี่ยนให้ตัวเองนั่งหันหลังชนกับหัวเตียง

จงแดเบิกตาโพลงขึ้นเมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดต่อไปนี้ เลย์จับเข้าที่เอวบางยกขึ้นเล็กน้อยแล้วก็กดสะโพกลงมา

“อื้ออออ”

“ทำซะ จนกว่าฉันจะพอใจ” เพราะไม่ได้ถอนตัวออกไปตั้งแต่ทีแรก มันเลยทำให้เราต่อกันได้โดยเพียงแค่จัดท่านั่งใหม่เท่านั้น และอีกอย่างท่านี้มันก็ทำให้เลย์เข้าไปได้ลึกยิ่งกว่าเดิม

แต่ดูเหมือนร่างบางจะไม่ให้ความร่วมมือเพราะนอกจะไม่ขยับแล้ว ยังจะพยายามลุกหนีออกไปจนเลย์ต้องจับเอวเอาไว้แน่นแล้วสั่งเสียงเข้ม

“ทำ!”

สิ้นคำสั่งใบหน้าน่ารักก็ต้องบิดเบ้เพราะเลย์เป็นฝ่ายสวนขึ้นไป จนต้องจำใจทำตามคำสั่งอย่างเสียไม่ได้ เสียงของเนื้อที่กระทบกันทำให้ใบหน้าขาวแดงซ่านเพราะความอาย แล้วไหนจะตอนนี้ที่ร่างกายอ่อนแรงจนต้องเอาหน้าซบกับไหล่ลาดของเลย์อีก กลับยิ่งทำให้มองเห็นส่วนที่เราเชื่อมต่อกันอยู่จนแทบอยากจะหลับตาไม่ให้เห็นเสียให้รู้แล้วรู้รอด ไม่นานความอุ่นร้อนก็พุ่งเข้ามาในตัวอีกครั้ง

“ถ้าพรุ่งนี้ลุกออกจากเตียงได้  ก็ไปซะ”

กลับไปเม้นท์ให้ไรเตอร์ตาดำๆด้วยเด้ออออ^^

EP. 10 ฝันหวาน

เลย์เริ่มกดจูบที่หน้าผากมนให้ปลายจมูกไล้ไปตามโครงหน้า ไปที่แก้มซ้าย ไปที่ปลายจมูก ลงมาที่คาง แล้ววกกลับขึ้นไปดอมดมที่แก้มขวา ที่สุดท้ายริมฝีปาก จุมพิตเริ่มจากแผ่วเบา ค่อยๆดูดดึงริมฝีปากบนก่อนใช้ลิ้นเลียไปตามแนวฟันก่อนจะงับที่ริมฝีปากล่างพร้อมกับดูดดึงหยอกล้อคล้ายกับร้องขอ เลย์ส่งลิ้นเข้าไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้จงแดยอมเปิดปากให้ได้ครอบครองตามความต้องการ ลิ้นร้อนกวาดต้อนสำรวจไปทั่ว เสียงอู้อี้ทำให้เลย์พอใจอย่างประหลาด

มือร้อนลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังลากลงมาที่เอวบาง กอดรัดร่างบางให้เข้าหายิ่งขึ้น ผละริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อยก่อนจะประกบจูบเข้าไปใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงแม้จะรู้สึกว่าปากชาแล้วก็ตามแต่ไม่ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ยังคงใช้ปากกดจูบกันแน่นไม่ผละออก

“อ๊ะ...” เสียงหลุดออกมาจากริมฝีปากบางเมื่อแผ่นอกถูกบดคลึงด้วยฝ่ามือร้อน สองเม็ดเล็กถูกหยอกล้อสลับไปมาอย่างที่คนทำคงนึกสนุก เสื้อยืดถูกเลิกขึ้นเหนือแผ่นอก ริมฝีปากหนาที่คลอเคลียอยู่แถวแก้มขาวและซอกคอ เลื่อนต่ำลงมาที่แผ่นอกหลังจากที่ฝ่ามือละเลงจนพอใจแล้ว

จงแดรู้สึกมวนในท้องเหมือนลูกคลื่นกำลังตีซัดเข้าฝั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า สติคงเหลือแบบพร่าเลือน สองมือขย้ำผมดำเงาให้คลายความซ่านที่เกิดขึ้น เลย์สลับไปมาระหว่างสองเม็ดที่ผลัดเปลี่ยนกับมือที่คอยปลุกเร้าอารมณ์ของจงแดให้ฟุ้งซ่าน

เลย์ดันจงแดถอยร่นไปเรื่อยๆจนชิดขอบเตียง ใช้มือประคองไว้ที่เอวบางแล้วดันอีกครั้งประคองให้จงแดนอนลงไปบนเตียง พอหลังสัมผัสกับความนุ่มของเตียงดูเหมือนจงแดจะได้สติมาเล็กน้อย แต่เลย์ก็ไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้นได้แน่ ตามกดจูบริมฝีปากบางช้ำอีกครั้ง ปั่นอารมณ์ที่ถูกกระตุกให้คล้อยตาม

เมื่อรู้สึกได้ว่าจงแดผ่อนลงแล้วเลย์จึงดึงเสื้อที่เดิมอยู่เพียงอกให้พ้นหลุดออกจากศีรษะ ก่อนที่จะยืดตัวมองร่างตรงหน้าชัดๆ

แม้เวลาผ่านไปหลายปีจงแดก็ไม่ต่างไปจากเดิมเลย ไหล่ลาดที่เห็นไหปลาร้าชัดเนื่องจากเป็นคนผอม มันไม่ได้น่าเกียจแต่ดูน่ารังแกเสียมากกว่า พอมองมาที่จุดนี้เลย์กดจูบตามตามแนวไหปลาร้าไปจนถึงหัวไหล่มน แล้วไล่ลงมาเรื่อยๆ แผ่นอก นม หน้าท้อง จูบวนที่สะดือ เพราะความร้อนจากริมฝีปากมันช่วยกระตุ้นความร้อนจากภายในให้จงแดได้แต่ดิ้นเร่า เปล่งเสียงออกมาเป็นระยะ ยากแล้วที่จะเรียกสติกลับมา มันเหมือนกำลังวิ่งเล่นในดงที่มีแต่ผีเสื้อ

เลย์ใช้ขาขวาแทรกไประหว่างขาจงแด ก่อนจะแกล้งหยอกด้วยการดันขึ้นเล็กน้อยจนแผ่นอกบางเด้งขึ้นจากเตียง ใช้สองมือปลดกระดุมและรูดซิปกางเกง ดึงรั้งให้หลุดพ้นจากสะโพกรวมถึงชั้นในด้วย พอกางเกงพ้นจากเรียวขาไปแล้วอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นก็แสดงออกผ่านน้องน้อยที่กำลังชูชันอยู่ เลย์ยกยิ้มบาง ก่อนจะใช้มือกุมเอาส่วนนั้นไว้พร้อมกับรูดรั้งเบาๆเป็นจังหวะแล้วค่อยไต่ระดับตามใบหน้าบิดเบ้ของเจ้าของที่สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น

ความวาบหวามที่ได้รับจากการถูกปรนเปรอให้ ทำให้จงแดได้แต่ครางออกมาเท่านั้น สติสัมปชัญญะแทบไม่มีเหลือ มีแต่อารมณ์ดิบในกายที่ตอบสนองตามความต้องการภายใน สะโพกเล็กสวนกับการรูดของฝ่ามือตามความต้องการของเจ้าของ

แต่มันกลับหยุดชะงักเพียงเพราะเลย์ผละมือออก จงแดขดตัวบิดเร่าเพราะเว้นช่วงทั้งอึดอัด อัดอั้นจนอยากจะระบายออกมา เมื่ออีกคนไม่ช่วยมือเล็กจึงผละจากผ้าปูหมายจะพาตัวเองไปถึงฝั่งฝัน แต่เลย์ก็มือไวกว่าคว้าเอาไว้ได้และจัดการรวบทั้งสองมือเข้าด้วยกันเหนือหัว ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้ เพราะหลงในกลกามทำให้จงแดร้องขอออกไป

“กะ..เก่อ เก่อได้โปรด” ริมฝีปากช้ำเผยอขึ้น ตาใสปรือมองคนที่อยู่ด้านบนอย่างร้องขอ

“ได้สิครับ....ทำไมเก่อจะไห้ไม่ได้” เลย์ยิ้มอีกครั้งราวกับเป็นเทพบุตร และจงแดพอจะเข้าใจอะไรได้บ้าง เพราะตอนนี้ด้านหลังกำลังถูกรบกวนจากนิ้วยาวที่ไล้วนอยู่ที่ปากทางเข้า

“แต่จะต้องเป็นตรงนี้” พูดจบนิ้วยาวก็แทรกกดเข้าไป ร่างกายที่ไม่เคยใช้ร่วมรักกับใครก็มักจะตอบสนองไม่ดีเท่าไหร่อาจถึงขั้นแย่ เพราะจงแดร้องออกมาพร้อมทั้งจิกสองเท้าแน่น เกร็งตัวโดยไม่ตั้งใจ ความคับแน่นทำให้เลย์ต้องขบกรามข่มอารมณ์ แค่นิ้วร่างกายเล็กยังต่อต้านขนาดนี้แล้วของเขาล่ะ.....จงแดจะไม่ฉีกขาดไปก่อนหรือไง

ดังนั้นเลย์จึงเอื้อมมือเปิดลิ้นชักควานหาอะไรบางอย่างออกมาเปิดและเทชโลมไปที่ฝ่ามือของตัวเอง พร้อมทั้งจับเรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ดึงสะโพกให้ขึ้นมาที่หน้าขาให้มองเห็นชัด บีบเจลลงไปให้มือชโลมที่ช่องทาง

แบบนี้น่าจะง่ายกว่า ก่อนจะแทรกนิ้วแรกเข้าไป และครั้งนี้ก็ได้ตัวช่วยที่ดีเลยทำให้เข้าไปได้ง่าย แต่แรงตอดรัดภายในนี่สิทำให้แค่นิ้วยังขยับตั้งแต่ทีแรกที่เข้าไปไม่ได้ เมื่อร่างกายบางรับกับสิ่งที่อยู่ภายในได้บ้างแล้วเลย์ก็เพิ่มทีละนิ้วเข้าไปจนคิดว่าร่างกายคงพร้อมแล้วล่ะ

เลย์ดึงนิ้วทั้งสามออกจากช่องทาง ถอดกางเกงตัวเองออกอย่างรวดเร็ว จงแดหน้าร้อนเห่อเมื่อมองไปที่ส่วนนั้นของเลย์ มันทั้งใหญ่และขยายเต็มที่จนนึกกลัวขึ้นมาต้องถอยหนี แต่เลย์ก็จับที่สะโพกเอาไว้แน่นออกแรงดึงให้กลับมาอยู่ที่เดิม มองไปที่ใบหน้าแดงซ่านและชื้นเหงื่อของจงแดอีกครั้ง โน้มตัวไปเช็ดเม็ดเหงื่อตามไรผมให้ จูบซับทั่วใบหน้า  เบียดตัวเองเข้าไปให้ใกล้ชิดที่สุดสองขาเรียวก็แยกออกอัตโนมัติ   ร่างของจงแดเกร็งอีกครั้งเมื่อเลย์ใช้นิ้วเบิกทางให้อีกครั้ง แต่ไม่นานเท่าครั้งแรกเพียงแค่ทำให้พร้อมที่จะรับตัวตนเขาเข้าไปเท่านั้น

เลย์กดส่วนหัวเข้าไปก่อน แต่ก็ต้องหยุดแค่นั้นเพราะมันแน่นจนเขาเข้าไปต่อไม่ได้ และตอนนี้จงแดก็กำลังดิ้นพล่านด้วยความเจ็บ

“ชู่....ใจเย็นๆครับ เด็กดี ผ่อนลมหายใจ ใจเย็นๆ มองตาเก่อ”

ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองสบตาตามคำสั่งอย่างน่าสงสาร เลย์รู้ว่าอีกฝ่ายเจ็บแต่เชื่อเถอะว่าไม่นาน เลย์ใช้มือซ้ายลูบแก้มขาวเบาๆเช็ดคราบน้ำตาที่ข้างแก้มออก โน้มใบหน้าลงไปกดจูบอ่อนโยนปลอบประโลมให้ผ่อนคลาย

ส่วนมือข้างขวาก็บีบเน้นที่บั้นท้ายเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ แล้วย้ายมาที่ส่วนกลางร่างกายกอบกุมเอาไว้รูดรั้งช้าๆ โดยที่ให้จุดสนใจจงแดอยู่ที่ริมฝีปากที่กำลังแลกจูบและส่วนหน้าที่ถูกเขาบำเรอให้ ก่อนที่สะโพกจะค่อยๆดันเข้าไปอีกครั้งช้าๆและครั้งนี้เข้าไปได้ง่ายขึ้นเมื่อจงแดเลิกเกร็งแล้ว

“หมดแล้ว เข้าไปหมดแล้ว.....เก่งมากเด็กดี” เลย์พูดหลังจากผละออกมาแล้ว ถึงจะเข้าไปได้หมดก็จริงแต่ใช่ว่าตัวเลย์เองจะไม่เจ็บ เพราะช่องทางนั้นคับแน่นและตอดรัดจนเจ็บไปหมด

เลย์ยืดตัวตรงมองตั้งแต่ใบหน้า ลำตัวและส่วนที่เราเชื่อมต่อกัน จากที่เจ็บจนขยับไม่ได้ พอได้เห็นภาพแบบนี้เลย์แทบอยากจะกระแทกตัวเข้าไปตามใจอยาก แต่ดูจากรูปร่างแล้วถ้าเลย์ทำตามใจตัวเอง คนจะพังเห็นมีแต่จงแด

มือหนาทั้งสองข้างจับเข้าที่เอวบาง ยึดให้นิ่งก่อนจะเริ่มเคลื่อนสะโพกตบเข้าไปช้าๆเนิบนาบแต่หนักหน่วง หลายๆครั้ง จงแดใช้ลำแขนพาดปิดปากกันเสียงที่จะเล็ดลอดออกมา  ยอมรับตอนแรกที่เลย์พยายามดันส่วนนั้นเข้ามามันเจ็บจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มันเหมือนครั้งแรกที่เรามีอะไรกัน แต่ไม่นานความเจ็บก็เปลี่ยนเป็นอึดอัด และก็เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

สองขาจากเดิมที่ตกลงข้างลำตัวถูกเลย์ช้อนที่ข้อพับ แยกออกกว้างและตบสะโพกเข้าหนักกว่าเดิม จนทำให้จงแดได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงเฉอะแฉะของสิ่งหล่อลื่น ด้วยเสียงหยาบโลนแบบนั้นแทนที่จะอายแต่จงแดกลับตื่นเต้นไปกับมัน

ความตื่นเต้นนั้นมันส่งผลให้ร่างกายตอบรับอีกฝ่ายมากยิ่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว ส่วนนั้นตอดรัดรัวๆราวกับเย้ยให้อีกฝ่ายรีบกระแทกเข้าไป เสียงครางมีให้ได้ยินไม่หยุดแม้จะใช้ลำแขนปิดปากเอาไว้

เลย์ไม่ชอบใจที่จงแดทำแบบนั้นจึงเอามือที่พาดที่ปากออกมาโอบรอบคอตัวเองแทน แต่สะโพกก็ยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง

“เก่อ....ไม่ไหวแล้ว...ผะ...ผม อ๊า!!” ไม่นานจงแดก็ปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องตัวเอง เมื่อเห็นว่าจงแดไปถึงฝันเรียบร้อยเลย์ก็เพิ่มแรงขึ้นไปอีกไม่นานก็ปลดปล่อยตามออกมา จงแดลืมตาโพลงเมื่อความร้อนฉีดพุ่งเข้าในร่างกาย เมื่อรับมาทั้งหมดก็เริ่มหมดแรงเพราะแขนทั้งสองข้างที่โอบรอบคอเลย์ตกอยู่ข้างลำตัว ตาปรือพร้อมที่จะหลับ แต่ต้องตกใจเมื่อร่างกายถูกพลิกให้หันหน้าเข้าหาหัวเตียงทั้งที่ช่วงล่างยังไม่ถูกถอนออกไป สะโพกถูกยกขึ้นสูงตามคนชักนำที่ตอนนี้ท้าวแขนไปกับหัวเตียงสูงและเริ่มกิจกรรมอีกครั้งที่จงแดต้องเป็นผู้ร่วมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มันไม่พอ.....ไม่พอ ตอนนี้เลย์เหมือนเป็นสัตว์ร้าย เขาเอาอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว มันเป็นอารมณ์ดิบที่ไม่มีทางแก้หาย เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายเขามันต้องการคิมจงแด เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นขนาดนี้ แต่พอได้แล้วมันกลับรู้สึกยังไม่เต็มอิ่มทั้งที่เขาก็ได้ไม่ต่ำกว่าสามครั้งแล้ว

“อื้อออออ ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย........” นั่นคือคำสุดท้ายก่อนที่จงแดจะหลับไป แล้วกิจกรรมเราก็จบลง

อย่าลืมกลับไปเม้นท์ให้เค้าด้วยเด้อ^^

Love Story 7 Vampire VI

ร่างเล็กถูกกระชากกลับไปที่เดิม และถูกเหวี่ยงไปยังโซฟาที่อยู่ใกล้ที่สุดและตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ของเทาที่ตามลงมานั่งทับร่างเล็กเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี พร้อมกับมือใหญ่ที่กำรอบคอเอาไว้มั่น มืออีกข้างจับเข้าที่ปกคอเสื้อที่เจ้าตัวใส่เลื่อนมือลงตามรอยแยกของเม็ดกระดุมและกระชากมันออกในครั้งเดียว ก่อนที่ผู้กระทำจะใช้สายตาสำรวจร่างกายโดยที่จงแดยังคงดิ้นหนีทั้งๆที่ไม่ว่าจะหนียังไงก็คงไม่มีทางรอด

“ฉลาดดีนี่ที่ไม่ทิ้งรอยเอาไว้” เทาบ้าไปแล้ว!!!พูดเรื่องอะไร? รอยบ้าอะไร

“อย่า” จงแดร้องลั่นเมื่อมือใหญ่ของเทาเลื่อนลงมาที่ขอบกางกาง แต่มีหรือที่คนอย่างเทาจะฟัง และถ้ามองไม่ผิดตอนที่จงแดร้องห้ามแววตาของเทามันเหมือนมีประกายอะไรบางอย่าง และกางเกงก็ถูกถอดและโยนไปพร้อมกับชั้นใน ตอนนี้บอกได้เลยว่าแทบเปลือย(เพราะมันยังเหลือเสื้ออีกตัวที่ยังไม่หลุดจากตัวของจงแด)

มือที่บีบรอบคอคลายลงให้พอได้หายใจสะดวก แต่เทาก็ยังไม่ยอมปล่อยจงแดให้เป็นอิสระง่ายๆ ใบหน้าหล่อคมคายก้มเข้าหาระยะประชิด ปลายจมูกโด่งแตะลงบริเวณแก้มขวาลากไล้ขึ้นไปที่หน้าผาก เทาไม่ได้กดจูบแต่ใช้ปลายจมูกไล้ไปทั่วไปหน้า และสิ่งที่เทากำลังทำอยู่มันทำให้จงแดรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ทั่วท้องมันดูติดขัดไปหมดและเรี่ยวแรงทั้งหมดกำลังจะหายไป

ขาเล็กของจงแดถูกเทาใช้เข่าเพื่อแยกออกกว้างขึ้นและใช้ตัวแทรกผ่านระหว่างขาคู่นั้น จงแดเสียววูบไปทั่วท้องน้อย ถึงแม้ว่าเทาจะใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น แต่ส่วนของร่างกายจงแดที่สัมผัสกับเทามันไม่มีสิ่งใดขวางกันอยู่นี่สิ เจ็บใจชะมัด

เทาใช้มือที่วางอยู่บนสะโพกลูบไล้ลงตามเรียวขา จับเข้าที่ขาอ่อนและยกมันขึ้นมาบีบเค้นที่เนื้ออ่อนด้านในจนจงแดต้องเม้มปากแน่น

“ไม่” จงแดร้องห้ามเมื่อนิ้วมือยาวของเทาสัมผัสเข้ากับส่วนที่ปิดสนิท และถดร่างของตัวเองหนีออกจากสัมผัสของเทา พยายามหนีบขาตัวเองเข้าหากันให้มากที่สุด

“ทำไม.....เพลียหรือยังไง” เทาพูดขึ้นทันทีที่เห็นท่าทางของจงแดแบบนั้น

เพลีย?....ถ้าจะหมายถึงว่าไปล่าเหยื่อมา ใช่มันเหนื่อยนะ และครั้งนี้กว่าจะได้ก็เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน

“ใช่” นั่นแหละ ไม่รู้ว่าไอ้เพราะคำพูดยอมรับง่ายๆของจงแดมันไปกระตุ้นต่อมบ้าอะไรของเทา เพราะพูดจบนิ้วมือเรียวที่แค่ลูบไล้กลับกดย้ำเข้าไปในตัวของจงแดเพียงแค่ครั้งเดียวและกดย้ำจนร่างของจงแดเกร็งแน่น“งั้นก็ดี ถ้ามันอยากขนาดนั้น ฉันก็จะทำให้นายหายอยากไปอีกนานเลย” และนิ้วที่สองก็ตามเข้ามาโดยที่แค่ครั้งแรกร่างกายของจงแดยังปรับสภาพไม่ได้ ทำให้จงแดต้องดันเทาสุดแรง แต่ดูเหมือนว่าเทาจะไม่สะทกสะท้านกับมันเลย

ตอนนี้ร่างกายของจงแดเหมือนเป็นของเล่น ไม่ว่าเทาจับ จะจูบ หรือว่าทำรอยตรงไหนจงแดก็ไม่มีสิทธิห้าม ได้แต่นอนอ่อนปวกเปียกให้เค้าเล่นสนุก  เมื่อคิดมาถึงจุดนี้แล้วน้ำสีใสก็ไหลลงอาบร่องแก้มอย่างยอมจำนน ถึงแม้ร่างกายจะเจ็บแต่มันก็ไม่เท่ากับความเจ็บในอกที่มันเหมือนกับมีมีดเป็นพันๆเล่มคอยกรีดหัวใจให้เหวอะหวะ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  เรื่องทั้งหมดเขาผิดอะไร......หรือว่าผิดที่เกิดมามีเชื้อสายของสายพันธ์ต่ำเตี้ย ผิดทั้งที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปทำอะไรให้

เทาชะงักเมื่อรับรู้ถึงหยาดน้ำตาของคนใต้ร่างที่ไหลออกมาโดยที่อีกฝ่ายไม่คิดจะเช็ดมันหรือห้ามมันด้วยซ้ำ และยิ่งทำให้นิ่งขึ้นไปอีกเมื่อพบว่าอีกฝ่ายเพียงแค่นอนหลับตาและเม้มปากแน่น ก่อนที่ก้อนสะอื้นจะหลุดออกมาให้ได้ยิน

“ฮึก ฮึก” ความรู้สึกผิดนี่มันคืออะไร เทาผละออกไปแล้วแต่ยังไม่ลุกไปไหน มองร่างเล็กที่ตอนนี้ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดปากไว้แน่น แต่กลับไม่ยอมลืมตาขึ้นมา ร่างเล็กสั่นไหวตามแรงสะอื้นที่แม้ว่าจะกลั้นยังไงก็คงห้ามไม่อยู่คนที่ควรโกรธก็คือเขาไม่ใช่หรือไง คำพูดของซุนลี่ที่พูดให้ฟังมันยังไม่น่าโมโหเท่ากับเทามาเห็นกับตาว่าสองคนนั้นกลับมาด้วยกัน ไม่รู้ว่าที่หายไป ไปทำอะไรกันมา และที่ฟิวส์ขาดนั่นก็คือการที่คนตัวเล็กนี่ยอมรับกับปากตัวเองว่าเพลีย แล้วมันจะคืออะไรล่ะถ้าไม่ได้ออกไปทำอะไรกันมา

ไม่มีทางซะหรอก ถึงจะร้องไห้น่าสงสารแค่ไหน แต่เขาก็จะย้ำให้จงแดคิดเอาไว้ว่าตัวเองเป็นของใคร และคนที่ทำได้ก็คือเทาเพียงคนเดียว

ถ้ามองโดยรวมดีๆแล้ว ตามที่เทาสังเกตร่างกายทุกส่วนของจงแด ถ้าไม่เอาอารมณ์ของตัวเองเป็นตัววัดเกินไป ร่างกายของจงแดยังสะอาดดี และนั่นถึงทำให้เทาต้องโน้มหน้าเข้าไปหาและกดจบที่ปลายหางตาต้นตอของน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มอีกคนอยู่ตอนนี้ ใช้ปลายลิ้นร้อนเลียจากปลายคางวนขึ้นมาที่หางตาทำแบบนั้นสลับซ้ายขวาจนน้ำตาของอีกฝ่ายหยุดไหล จูบกดซับที่เปลือกตาที่ปิดสนิท แขนทั้งสองข้างช้อนใต้ร่างและโอบกอดจงแดให้ใกล้ชิดเข้าไปอีก  จงแดเหมือนจะหายสะอื้นแล้ว แต่ยังคงหลับตาแน่นไม่ยอมลืมตามองหน้า นั่นยิ่งทำให้เทาเพิ่มแรงในการัดอีกฝ่ายให้มากขึ้นแต่ไม่ถึงขั้นรัดจนอึดอัด

ใช้มือรั้งมือทั้งสองข้างที่ปิดปากจงแดอยู่ออก  กดจูบบนริมฝีปากบางที่เอาแต่เม้มเข้าหากันใช้ลิ้นเลียบนกลีบปาก ดูดดึงจนอีกฝ่ายยอมเปิดปากให้ เทายกยิ้มด้วยความพอใจ ก่อนที่จะส่งลิ้นร้อนเข้าชิมรสความหอมหวานของอีกคน มือใหญ่ลากไปตามแผ่นอกเปลือยและตามด้วยริมฝีปากที่กดจูบไปทั่วแผ่นอกสร้างรอยเอาไว้แทบจะทุกส่วนที่ปากลากไปสัมผัส 

จงแดเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียววูบเพราะปลายลิ้นของเทากำลังแหย่ลงบนแอ่งสะดือ มือซ้ายเทาใช้จับสะโพกจงแดเอาไว้แน่น ส่วนข้างขวาก็คอยลูบไล้จากหัวเข่าขึ้นมาที่ขาอ่อนบีบเค้นจนเป็นรอยแดง ก่อนที่จะคว้าหมับที่จุดสำคัญกลางลำตัวที่จงแดไม่อยากยอมรับว่ากำลังมีอารมณ์ร่วม ทุกครั้งที่มีอะไรกันเทาไม่เคยอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน ถึงแม้จะสำเร็จความใคร่แต่กว่าที่จงแดจะมีอารมณ์ด้วยนั้นก็เล่นเอาเจ็บระบมไปทั้งตัวเพราะเทารุนแรงกับมันทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ นั่นเลยเป็นสาเหตุให้จงแดมีปฏิกิริยาที่เร็วกว่าเดิม เทาใช้มือใหญ่ที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวลูบขึ้นลงตามความยาวเริ่มจากช้าๆและเร็วขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน จนจงแดแทบจะกลั้นเสียงเอาไว้ไม่ได้ หลุดเสียงออกมาเป็นระยะ

“อือออออ อึ๊ก” แม้จะกัดปากตัวเองจนเจ็บ แต่ไม่ว่ายังไงจงแดไม่มีทางหลุดเสียงครางออกมาแน่ๆ

“อ๊ะ ฮึก ฮื้ออออออ” และไม่นานจงแดก็ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาจนเลอะไปหมดทั้งฝ่ามือของเทา และนั่นก็เป็นสิ่งเดียวที่เทาจะใช้มันเป็นตัวช่วยสำหรับขั้นตอนต่อไป

เทาใช้มันป้ายไปบนช่องทางที่กำลังตอดรัดรัวจากการที่เอานิ้วมือไปเกลี่ยเท่านั้น ดูเหมือนว่าครั้งนี้เทาใจเย็นกว่าทุกครั้งเพราะเขาค่อยๆสอดนิ้วมือของเขาเข้าไป ปรับสภาพให้ช่องทางคุ้นชินด้วยนิ้วมือของเขาทั้งสามนิ้ว จงแดถึงกับเบ้หน้าด้วยความเจ็บ แต่มันก็แฝงไปด้วยความสุขสมที่ไม่เคยได้รับ เมื่อถูกกระตุ้นหนักๆมันเลยเปลี่ยนจากความเจ็บเป็นความซ่านแทน และครั้งนี้ตัวช่วยในการเก็บเสียงที่ดีก็คือหลังมือซ้ายที่เจ้าตัวยกขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ แต่หารู้ไม่ว่าคนมองอย่างเทาแทบคลั่งกับการยั่วยวนโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น ที่จริงเทาก็อยากจะสอดใส่เข้าไปเลย แต่ครั้งนี้เขาอยากให้จงแดยอมนอนกับเขาจริงๆไม่ใช่การบังคับเหมือนทุกครั้ง เทายอมรับว่าทุกครั้งที่เขามีอะไรกับจงแด มันมีความสุขนะแต่มันไม่สุดเหมือนอย่างวันนี้ที่ร่างเล็กนี่ยอมโอนอ่อน และคล้อยตามในสิ่งที่เขาชักนำ

เทาผละใบหน้าออกจากแผ่นอก ที่ตอนนี้มีรอยแดงๆเต็มไปหมดมองผลงานของตัวเองด้วยความพอใจ แต่ถ้าจะดีกว่านี้เขาอยากเห็นดวงตาที่มีความสุขของคนตัวเล็กนี่ ดังนั้นหลังจากที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหมดแล้ว

“ลืมตาขึ้นมา” ถึงประโยคมันจะออกไปทางคำสั่ง แต่น้ำเสียงที่ใช้นั้นกลับอ่อนลงราวกับอ้อนวอนในประโยคนั้นด้วย ทำเอาจงแดเม้มปากแน่น

สะโพกเล็กถูกดึงเข้าหาร่างใหญ่ยิ่งขึ้น และถูกยกวางไว้บนหน้าตักของอีกฝ่าย เทาจับขาทั้งสองข้างแยกออกกว้างกว่าเดิม และโน้มตัวใช้ใบหน้าคลอเคลียแถวๆซอกคอก่อนที่จะกระซิบอีกครั้ง“ลืมตาขึ้นมา แล้วมองหน้าฉัน” แผ่นเปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆสั่นระริกราวกับไม่มั่นใจ แต่สุดท้ายก็ยอมลืมตาขึ้นมาใช้ดวงตาใสที่มันขนตายาวเป็นแพมองใบหน้าอีกฝ่ายตามคำร้องขอ

ดวงตาสองคู่มองกันนิ่ง ต่างคนต่างก็ไม่พูด แต่กลับใช้ร่างกายเพื่อสื่อสารกัน  จงแดต้องผวากอดรอบคอเทาเอาไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายลุกล้ำเข้ามาและเน้นย้ำจนเราแนบสนิทกัน ลมหายใจแรงๆของทั้งคู่บ่งบอกว่าต่างก็ต้องการกันและกันมากแค่ไหน เทาจูบบนริมฝีปากบางเบาๆราวกับให้รางวัลก่อนที่จะขยับตัวช้าๆเข้าหา และจงแดก็ต้องเบ้หน้าอีกครั้ง

เนื่องจากความเจ็บเสียด แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความสุขสมเมื่อร่างกายเราทั้งคู่เป็นหนึ่งเดียวกัน เสียงหอบหายใจดังขึ้นหนักเบาตามแรงอารมณ์และความรุนแรงของการกระทำจงแดกอดเทาเอาไว้แน่นพอๆกับที่เทาก็กอดรัดเขาเช่นกัน เสียงกระเส่าของทั้งคู่ก็ดังไม่แพ้กับความร้อนของลมหายใจที่เป่ารดต้นคอและใบหน้าของทั้งคู่ จงแดหลงในอารมณ์กามที่ถูกสร้างขึ้นมาจนลืมฉุกคิดถึงสิ่งที่ปวดใจและลืมคิดไปว่าเทามีคนของเขาอยู่แล้ว คนที่คู่ควรและเหมาะสม

โง่สิ้นดี คิมจงแด

“อ๊า” ความร้อนถูกส่งเข้ามาในร่างกายของจงแดทันทีที่เราถึงจุดหมายปลายทาง ถึงกระนั้นเทาก็ยังไม่ถอยตัวตนออกไป  ช้อนตัวจงแดขึ้นให้อยู่ในท่านั่งที่กลายเป็นว่าตอนนี้จงแดนั่งอยู่บนตักเทาอีกทีโดยที่เรายังไม่ผละออกจากกัน 

“พะ...พอแล้ว” จงแดซบหน้าลงกับไหล่กว้างของเทา พูดเสียงแหบพร่าเพราะใช้พละกำลังไปจนเกือบหมด แต่เทากลับตอบรับด้วยกันสวนสะโพกขึ้นมาและจับสะโพกของจงแดเอาไว้ไม่ให้ถดหนี

“นายเป็นของฉัน คิมจงแด คืนนี้ฉันจะบอกนายเอง” นั่นคือจุดเริ่มต้นของสงครามรักที่จงแดจะต้องรับมือกับมันเพราะไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ดูเหมือนเทาจะไม่พอสำหรับมันเสียที