วันอังคารที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2558

EP. 19 หนึ่งจุดความสงสัย





จงแดเงียบทันที เพราะประโยคสุดท้ายที่สื่อตรงๆนั่นทำให้เจ้าตัวเขินจนได้แต่นอนนิ่งๆให้เลย์ทำตามใจชอบ เสื้อยืดตัวบางที่ใช้นอนถูกดึงขึ้นให้พ้นออกจากตัวได้อย่างง่ายดาย ร่างกายเปลือยเปล่าถูกลูบไล้ไปทั่ว ทั้งบีบและเค้นจนเจ็บแต่ก็รู้สึกดีไปกับมัน สองมือยังคงโดนจับกดไว้เหนือหัว


เลย์เชยคางขึ้น ให้ใบหน้ารับกับริมฝีปากที่ประกบลงมาทันที ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในปาก กวาดต้อนทุกความหวานจากภายใน ทั้งดูดทั้งเม้มจนจงแดรู้สึกถึงความชาที่ริมฝีปาก เลย์ผละออกเพื่อให้ได้หายใจและประกบใหม่อีกครั้ง เป็นจูบที่ร้อนแรงจนแทบแผดเผาอีกฝ่ายอย่างจงแดได้เลย


ทั้งจูบทั้งการเล้าโลมทำให้จงแดเผลอเบียดเบื้องล่างเข้าหาเลย์อย่างไม่ได้ตั้งใจ และนั่นยิ่งกว่าน้ำมันที่เติมเชื้อไฟให้ลุกโชนยิ่งกว่าเดิม แรงจูบที่ปากยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนเจ็บแต่เราก็เลือกที่จะจูบกันต่อและไม่ปล่อยให้ปากห่างจากกัน


“ฮึ่ม” แม้จิตใจจะเลื่อนลอยเหมือนอยู่ในทุ่งที่มีแต่ผีเสื้อ  แต่น้ำเสียงพอใจของเลย์ก็ดังเข้ามาในโสตประสาทจงแดเป็นระยะ นั่นยิ่งทำให้ร่างบางบิดเร่าเบียดตัวเข้าหาจนเลย์แทบคลั่ง ยังนึกตกใจตัวเองเหมือนกันไม่คิดว่าความต้องการจะสูงมากขนาดนี้ ไม่ได้ทำแค่ไม่กี่วัน เขาคลั่งขนาดนี้เลยเหรอ


“อื้ออ” จงแดกัดริมฝีปากจนเจ็บเมื่อด้านหลังถูกรุกราน  ทั้งๆที่ก็พึ่งมีอะไรกันไป แต่ทำไมทุกครั้งที่ทำมันถึงเจ็บ  เจ็บจนน้ำตาไหลก็ไม่รู้  ด้านหลังถูกเบิกทางเพื่อรับกับส่วนหนึ่งในร่างกายของอีกคน ไม่นานมันก็พร้อมที่จะรับส่วนนั้นเข้าไป สองมือถูกปล่อยให้เป็นอิสระ  จงแดวาดมือกอดรอบคอโน้มให้เลย์ลงมาใกล้ๆก่อนจะเป็นฝ่ายจูบก่อน ซึ่งเลย์ก็จูบตอบแทบจะทันที


ท่อนเนื้อถูกดันเข้ามาจนสุดก่อนจะแช่เอาไว้ให้ร่างกายบางปรับสภาพรับสิ่งแปลกใหม่ ที่จริงเลย์จะทำรุนแรงตามอารมณ์ดิบจองตัวเองก็ได้  แต่ถ้าตรงนั้นของจงแดถูกกระทำรุนแรงเขาคงได้ไม่ถึงใจแน่ๆเลยยอมอดทนกัดฟันรอจนกว่าร่างกายของจงแดรับเขาได้


เมื่อทุกอย่างพร้อมสะโพกสอบก็ถอนออกเกือบสุดก่อนจะดันเข้ามาจนร่างบางร้องลั่น  เล็บที่เริ่มยาวจิกลงไปกับแผ่นหลังจนแสบ แต่มันก็กระตุ้นอารมณ์เถื่อนได้เป็นอย่างดี เลย์ทำแบบนั้นอีกสองสามครั้งก่อนจะควบสะโพกเข้าเร็วขึ้น จนกลายเป็นว่าตอนนี้อีกนิดเดียวหัวจงแดเกือบจะกระแทกกับหัวเตียง  ยิ่งกระแทกเข้าไปหนักๆตรงนั้นก็ยิ่งรัดจนแทบอยากจะเอาให้เละคาเตียง


จงแดผละมือข้างหนึ่งลงมาดันหน้าท้องเลย์เอาไว้ ตอนนี้ยิ่งกว่าร่างกายจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆเสียอีก


“บะ..เบา อ๊ะ เก่อ เบาๆหน่อย ฮือ” น้ำใสไหลจากหางตาลงมาตามร่องแก้ม บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่


“หึ...แน่ใจเหรอว่าให้เบา ตรงนั้นของนายมันเรียกร้องบอกว่าให้ฉันทำแรงๆ”  เลย์ยิ้มมุมปาก จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันให้กว้างขึ้น ก่อนจะรัวสะโพกเข้าใส่อีกครั้ง


ร่างบางที่นอนอยู่เบื้องล่างบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น ซบใบลงกับหมอนซ่อนใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยอารมณ์ที่สูงขึ่นตามแรงชักนำของผู้คุมเกมส์อย่างเลย์


เลย์มองตราประทับที่อยู่บนตัวจงแดด้วยความหลงใหลไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง มันก็มีเสน่ห์ดึงดูดให้เขาต้องก้มลงไปจูบทุกครั้งที่เห็นมัน ยิ่งอยู่บนร่างกายนี้แล้วด้วยยิ่งมีเสน่ห์


“มะ...ไม่ไหว..และ..แล้ว...” ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเลอะไปทั่วทั้งหน้าท้อง พอจงแดปลดปล่อยด้านหลังก็ยิ่งรัดแน่นจนเลย์ต้องกัดฟันอดทนข่มใจไม่รีบร้อน ค่อยๆผ่อนแรงลงแล้วดึงตัวตนออกมา จับร่างที่นอนหายใจหอบหนักคว่ำหน้าลง ลูบมาตามลำตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อมาถึงเอวบางรั้งให้ยกสูงขึ้นแล้วก็ดันเข้าไปใหม่ในครั้งเดียว


จงแดแทบทรุดนอนไปกับเตียง ยังดีที่เลย์จับสะโพกเอาไว้แน่นและเริ่มดันตัวเองเข้าไปหนักๆจนร่างบางโยกคลอนไปกับแรงดัน ร่างกายถูกเล้าโลมอีกครั้งไม่นานจงแดก็คล้อยตามได้ไม่ยาก ร่างสองร่างประสานเป็นหนึ่งเดียว เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ชักนำให้ความสุขเอ่อล้นที่ปลายยอด  และไม่เกินอึดใจปลายทางแห่งความสุขของจงแดก็ถึงฝั่งฝันก่อน  เลย์เร่งความเร็วขึ้นอีกไม่นานร่างก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยตามจงแดออกมา



ไม่พอ....แค่นี้ยังไม่พอ  ร่างบางที่หอบหายใจถูกพลิกตัวให้นอนหงายอีกครั้ง ถึงแม้จะปฏิเสธอย่างไรก็ดูว่าจะไม่มีความหมายกับคนที่ยังไม่เต็มอิ่มอย่างเลย์  พายุที่ซัดกระหน่ำอยู่ตอนนี้ยังไม่มีแววว่าจะสงบลงง่ายๆ ก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีใครเป็นหวัดไปซะก่อนในวันที่ฝนตกหนักแบบนี้





..............................
อย่าลืมกลับไปเม้นท์ให้เค้าด้วยเด้อออ^^