Love story 17 รัก [LAYCHEN]
ใบหน้าพี่อี้ชิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากเราสัมผัสกัน
ความรักที่ผ่านการเจ็บปวดมันช่วยเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเราทั้งคู่ได้ดี
ความนุ่มของริมฝีปากยามที่บดคลึงละเลียดจูบ ชักชวนให้เคลิ้มฝันกับรสจูบที่แสนรู้สึกดีนี้
อ้อมกอดเริ่มคลายออกนิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ขึ้นถึงไรผมหลังต้นคอ
และลงมาที่สะโพกบั้นท้าย บีบแล้วคลายสนุกมือ
ลมหายใจเริ่มกระชั้นถี่ขึ้น เสียงลิ้นพันเกี่ยวในปากกับเสียงริมฝีปากเมื่อบดจูบดังผสมคละเคล้ากันไป สองขาเริ่มขยับก้าวเดินตามไปที่เตียง
เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับความนุ่มของฟูก ดวงตาที่หลับอยู่ค่อยๆปรือขึ้นมอง
ริมฝีปากเรายังจูบกันอย่างดูดดื่ม มือปลาหมึกที่จับไปทั่วกายทั้งบีบ ทั้งขยี้
จนร่างกายสะดุ้งขยับหนีเป็นครั้งคราว
หากแต่ว่าสายตาที่เรามองสบกันมันเต็มไปด้วยรักที่ถ่ายทอดออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้
พี่อี้ชิงละริมฝีปากไป
จูบที่คิ้ว ปลายจมูก คาง แก้มซ้ายขวา
และจบที่ใบหู คำพูดรักพร่ำบอกซ้ำให้หัวใจเต้นรัว ถึงจะคบกันนานแล้ว
แต่คำรักที่ไม่ว่าจะได้ฟังกี่ครั้งมันก็ส่งผลกับใจทุกครั้งที่ได้ยิน
“รัก รัก รัก”
เสื้อยืดที่สวมใส่ถูกดึงขึ้นและถอดออกให้พ้นตัว
พี่อี้ชิงไล่จูบลงมาที่ลำคอ ไหปลาร้า หน้าอก วนลิ้นเลียที่ฐานยอดก่อนจะใช้ฟันขบเบาๆ
จงแดสะดุ้งคุดคู้ขยับบิดตัวแต่ก็ถูกล็อกไว้ด้วยมือพี่อี้ชิงที่จับข้อมือเอาไว้
เสียงครางเล็ดลอดยามที่ถูกกระตุ้น ตามตัวเต็มไปด้วยรอยจูบและรอยฟัน
มือที่จับอยู่ที่เอวค่อยๆเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกงผ้าขายาว
กระตุกเชือกที่ผูกปมเอาไว้ก่อนจะสอดมือนั้นเข้าไปในกางเกงแล้วดันกางเกงพร้องชั้นในลง
เมื่อพ้นสะโพกลงมาที่หน้าขา
ก็จับที่ส่วนขอบแล้วดึงให้หลุดจากขา ตอนนี้จงแดไม่มีผ้าสักชิ้นปกปิดร่างกายซึ่งต่างจากพี่อี้ชิงที่มีครบทุกชิ้น
“เฮื้อออออ”
จงแดเชิดหน้าขึ้น
มือก็ขยำผ้าปูที่นอนทั้งสองข้าง
ขาที่ถูกแยกออกกว้างหุบเข้าหากันตามสัญชาตญาณแต่ก็ถูกดันออกด้วยมือสองข้างของพี่อี้ชิง
ความเสียวซ่านไหลรวมไปอยู่ที่จุดเดียว ส่วนปลายถูกปรนเปรอด้วยลิ้นที่เลียมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ผลัดกับการใช้ปากให้ จงแดแทบจะหลอมละลายรวมไปกับฟูกที่นอน
ช่วงหน้าท้องเกร็งเหมือนพายุลูกย่อมๆหมุนวนอยู่ข้างใน
ทรมานแต่ก็รู้สึกดี ลมหายใจถี่ขึ้นและแรงขึ้น
เสียงครางเริ่มดังขึ้น แม้จะพยายามเก็บเสียงมากเท่าไหร่ แต่มันก็ยังคงเล็ดรอดออกมา
ยิ่งใกล้ความรู้สึกจงแดก็ยิ่งเสียงดัง ใกล้แล้ว อีกนิด อีก......
พี่อี้ชิงผละลุกขึ้นนั่งในระหว่างกลางเรียวขาของจงแดที่แยกกว้าง
ใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำลายทีเลอะตามมุมปาก
สายตาที่มองมามันเหมือนกับไฟที่กำลังเผาให้ทุรนทุราย ท่วงท่าที่ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกจากกายทีละชิ้น
มันทำให้จงแดที่นอนมองอยู่กลืนน้ำลายลงคอช้าๆ เซ็กซี่
ช่างเป็นการกระทำที่กระตุ้นให้เกิดความอยากได้ อยากครอบครองเหลือเกิน
จงแดบอกแล้วเรื่องบนเตียงพี่อี้ชิงเผ็ดยิ่งกว่าใคร
แทบจะทนรอไม่ไหวจงแดขยับตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่ขายังอยู่ในท่าเดิม
ใช้มือปลดกระดุมกางเกงรูดซิปและถอดมันออกให้เอง ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆชิดหู
ระหว่างที่พยายามถอดกางเกง พี่อี้ชิงก็ใช้แขนซ้ายจับที่หัวแล้วโน้มให้หน้าผากเราแตะกัน
จากนั้นก็จูบที่ขมับที่แก้ม และที่ปาก
เมื่อถอดกางเกงได้แล้วจงแดก็ถูกดันให้ทอดกายนอน พี่อี้ชิงเอื้อมไปเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงหยิบเอาเจลที่เก็บเอาไว้ออกมา
เปิดฝาและเทน้ำสีใสๆลงที่นิ้วทั้งห้าถูให้ทั่ว
จากนั้นก็โน้มตัวหาจงแดใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน
จูบพร้อมๆกับนิ้วแรกที่เริ่มกดเข้ามาในตัว
จงแดเกร็งจิกปลายเท้า นิ้วแรกผ่านเข้าไปค่อยๆปรับให้ร่างกายพร้อมจากนั้นก็เพิ่มอีกนิ้ว
ความลื่นและเย็นของเจลทำให้ง่ายต่อการเตรียม เมื่อร่างกายพร้อมกับการรองรับสิ่งที่ขนาดใหญ่กว่านิ้วแล้วพี่อี้ชิงก็ดึงนิ้วที่เบิกทางออกไป
จับขาให้แยกออกกว้างมากขึ้น มือก็คอยบีบนวดคลึงเพื่อให้ผ่อนคลาย
แท่งเนื้อขนาดเต็มที่ค่อยๆสอดใส่เข้ามาเริ่มจากส่วนหัว
และเพราะช่วงหลังมานี้เราแทบไม่มีอะไรกันเลย เวลาสอดใส่จึงช้ากว่าปกติ
กลิ๊ก
เสียงลูกปิดประตูห้องนอนดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่เปิดออกกว้างโดยไม่ได้รับอนุญาต
พี่อี้ชิงที่ไวกว่ารีบคว้าผ้าห่มที่กองอยู่ด้านข้างขึ้นมาสะบัดคลุมร่างการทั้งคู่
ได้ทันพอดีกับที่ประตูเปิด
บุคคลผู้ล่วงละเมิดเข้ามาเบิกตากว้าง
ยกมือปิดปากเสหน้าหลบ มือก็จูงแขนหลานชายวัยสองขวบที่มองหน้าจงแดตาใส
เมื่อเห็นความบริสุทธิ์ของเสี่ยวลู่ ความกระดากอายทำให้จงแดหันหน้าหลบ
ซบที่แขนของพี่อี้ชิง
“เข้ามาทำไม”
“อะ...เอ่อ
มีคนสั่ง..ดอกไม้..แล้วพนักงานทำไม่ถูก..ลูกค้าไม่พอใจ
เราเลยจะมาเรียกให้อี้ชิงไปดู.....เห็นขึ้นมานานแล้ว....ไม่คิดว่า”
“บอกให้คืนเงินไป
แล้วก็ไม่ต้องขึ้นมาแล้วนะ
เดี๋ยวเรากอดแฟนเราเสร็จเราจะลงไปเอง.....ทีหลังเคาะประตูก่อนนะ”
“ขอโทษเราคิดว่า
อี้ชิงแค่มาดูจงแด....”
“ออกไปเถอะ ปิดตาเสี่ยวลู่ด้วยมันไม่เหมาะกับเด็ก”
“อ๊ะ......”
OoO!
จงแดตกใจยกมือปิดปากแทบไม่ทันเมื่อจู่ๆพี่อี้ชิงก็ดันตัวเข้ามาในครั้งเดียว
โดยที่สองน้าหลานยังอยู่ในห้องด้วย ขยับตัวแบบไม่สนใจเลยว่ามีคนมอง
พี่อันหลิงเองก็คงช็อกไปเหมือนกันถึงรีบปิดประตู แล้วเสียงฝีเท้าก็เดินเร็วๆลงบันไดไป
“ทะ...ทำอะ...อย่างนี้..จะดี..เหรอ
อ๊า”
จงแดพูดท้วงไปขณะที่พี่อี้ชิงเริ่มขยับตัวเข้าออก
แต่คำตอบที่ได้มีเพียงแค่รอยยิ้มกับสายตาพร้อมจะกลืนกินจงแดลงไปทั้งตัวเท่านั้น สะโพกที่ขยับกระแทกเข้ามาจากเนิบนาบเริ่มเร็วและแรงขึ้น
เสียงของเหลวที่ใช้เป็นตัวช่วยดังปะปนกับเสียงเนื้อที่กระทบกันยามพี่อี้ชิงโถมตัวเข้าใส่ ตัวจงแดเองก็ขยับไปตามจังหวะการกระแทก
ยิ่งหนักขึ้นเสียงทุกอย่างก็ดังขึ้น จงแดครางแทบไม่เป็นภาษา
นิ้วมือจิกลงบนแผ่นหลังกว้างของพี่อี้ชิงแทบจะเข้าเนื้อโชคดีที่จงแดเล็บไม่ยาว
ไม่อย่างนั้นคงได้เลือดออกกันบ้างล่ะ
ความต้องการถูกไล่ระดับขึ้นสูงเรื่อยๆ
ผนังด้านในถูกสีจากแท่งเนื้อเสียวจนอยากจะปลดปล่อย
แต่ขึ้นชื่อว่าพี่อี้ชิงคนอึดแล้ว คงไม่ยอมง่ายๆเอวที่กระแทกรัวๆหยุดลง
มือที่จับอยู่ที่เอวแทบจะอุ้มให้จงแดให้ลุกนั่งบนตักก่อนจะโอบกอดทั้งตัวใบหน้าจงแดตอนนี้อยู่สูงกว่าหน้าพี่อี้ชิง
ไม่ต้องบอกหรือสอนในเรื่องบนเตียงอีก
จากประสบการณ์ที่นอนด้วยกันมาจงแดรู้ว่าถ้าถูกจับให้นั่งในท่านี้ตัวเองต้องทำยังไงต่อไป
มือที่ลูบไล้หลังคอเลื่อนขึ้นนิ้วมือทั้งห้ากางออกสางเส้นผมสีดำสนิทก่อนจะกำแล้วบังคับให้ใบหน้าที่เอาแต่จูบหน้าอกเงยขึ้น เอวบางเริ่มขยับยกขึ้นแล้วทิ้งตัวลง พี่อี้ชิงดูชอบใจยิ้มมุมปากหลับตารอหลังจากจงแดก้มหน้าลงที่ซอกคอ
ในเมื่อมีคนอยากได้จงแดก็จำเป็นที่จะต้องแสดงสิทธิ์ตีตรารอยเอาไว้เลยว่าจงแดนี่แหละที่เป็นเจ้าของพี่อี้ชิงทั้งตัวและหัวใจ ริมฝีปากบางกดจูบลงไปที่ลำคอขาวดูดกัดสร้างรอยเอาไว้ทำ
จนพอใจ แล้วค่อยผละออก
เอวก็ยังคงขยับตามจังหวะของตัวเอง
จนกระทั่งครั้งนี้คนที่ทนไม่ไหวเป็นพี่อี้ชิงเอง
จงแดถูกดันให้นอนลงอีกครั้ง
ขาถูกยกขึ้นสูงอยู่ระดับไหล่หนึ่งข้างและขนาบที่เอวอีกหนึ่งข้าง พี่อี้ชิงเหยียดตัวตรงกระแทกเอวเข้ามาแรงๆสองสามครั้ง
จากนั้นก็เริ่มเร่งจังหวะหนักๆรัวๆไม่นานจงแดก็เป็นคนที่ถึงฝั่งฝันก่อน พี่อี้ชิงเร่งอีกไม่กี่จังหวะก็ถึงตามมา จงแดรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลอยู่ภายใน
ศึกรักจบลงในเวลาที่นานพอสมควร
จงแดหอบเหนื่อยเสียพลังงานไปพอตัว เหงื่อไหลเต็มกาย พี่อี้ชิงก็ไม่ต่างกัน
ทั้งที่ในห้องก็ไม่ได้ร้อนขนาดที่จะทำให้ตัวเปียกไปด้วยเหงื่อเลยก็ตาม
เรานอนมองหน้ากันระหว่างที่หอบหายใจอยู่แค่สายตาก็รู้แล้วว่ามันยังไม่จบแค่นี้แน่
แต่ก่อนที่มันจะเริ่มอีกครั้งจงแดก็อยากจะพูดคำนั้นกับพี่อี้ชิงบ้างเหมือนกัน
“ผมรักพี่นะ”
....................................................................
